‘Je krijgt een band met elkaar’

“Een van onze bewoonsters heeft het best moeilijk, ze is vaker somber of bozig. Maar als de CliniClowns komen, klaart ze helemaal op, geweldig. Dan heeft ze gewoon enorm veel lol, de aandacht doet haar zo goed. Ook vandaag is er weer geweldig leuke interactie, ze vertelt hele verhalen tegen de clowns, ze straalt gewoon. Het is belangrijk voor haar, de gekkigheid, maar vooral ook dat gevoel dat ze gezien en gehoord wordt. Luister naar mij!

Silverein locatie Beukenstein is een vrij nieuw verpleeghuis, we bestaan bijna vijf jaar. We hebben 108 bewoners, tien woningen zijn bestemd voor mensen met dementie, kleinschalige groepswoningen. Het zijn de woningen waar CliniClowns Waldo en Flip spelen als ze er zijn. Zij komen hier nu ruim een jaar. Een oud-collega bracht me op het idee om ze uit te nodigen.

Het is prachtig om te zien dat de clowns, nu ze vaker komen, onze bewoners beter leren kennen. Je krijgt een band met elkaar. Na elk bezoek gaan we even met elkaar zitten: wat hebben we gezien, dit was superleuk, dat ging misschien wat minder goed. Ze staan daar heel open in en doen er ook wat mee. Ik vind het mooi dat we daardoor samen wat meer de diepte in kunnen gaan.

Als CliniClowns Waldo en Flip binnenkomen met een muziekje, trekken ze gelijk de aandacht. Muziek doet sowieso veel, je ziet iedereen gelijk vrolijk worden. De ene keer komen ze als postbode, de andere keer komen ze zogenaamd de was doen, met een grote teil en een waslijn. De sfeer in huis is meteen vrolijk.

Het effect van hun spel op de bewoners laat ons ook niet onberoerd. Voordat ze komen, zegt de zorg bijvoorbeeld: ‘CliniClowns, dat is niks voor deze mevrouw.’ Maar uiteindelijk zie je dat de clowns haar toch meekrijgen in het spel, dat ze geniet. Mooi toch? Ik word continu verrast door onverwachte interactie.

Sommige medewerkers waren wat sceptisch toen ze hoorden dat de clowns hier kwamen. ‘Dat is toch voor kinderen?’ Prachtig hoe Waldo en Flip zelfs hen meekrijgen en erbij betrekken. ‘Dag zusters van de goede zorg’, zegt Waldo dan. Dan vraag ik als ze weer weg zijn: ‘Hoe vond je het? En ja hoor, dan zijn ze om: ‘Hartstikke leuk!’

Het gebeurt ook weleens dat een bewoner er geen zin in heeft. Dat is ook goed, de clowns kunnen dat goed inschatten, dan gaan ze gewoon naar de buurvrouw of -man. Dan heb je soms kans dat diegene op het laatst toch nog meedoet. Mensen hier hebben een fijn moment met elkaar en de clowns. Even wordt alles vergeten, alle nare dingen, en de fijne sfeer blijft hangen als ze weg zijn.”